De Scindapsus epipremnum, ook wel bekend als of scindapsus of epipremnum, is een populaire hangplant in de Nederlandse huishoudens. Zijn Latijnse naam is epipremnum maar hij is bekender geworden onder de naam scindapsus. Heel ingewikkeld, maar gelukkig is de plant zelf wat makkelijker.
Oorsprong
De scindapsus is familie van de dieffenbachia, monstera en philodendron en hoort bij het soort Aureum. De scindapsus komt van oorsprong voornamelijk voor in de bossen van Zuidoost-Azië waar de bladeren van de plant wel negentig centimeter groot kunnen worden. Het is een echte klimmer, dus je ziet ze in de Aziatische bossen vooral vastgeklemd aan andere bomen.
Dier- en kindvriendelijk
Sommige soorten van de scindapsus zijn giftig. Over het algemeen is de scindapsus niet giftig voor mensen, maar wel voor dieren. Het is dus niet verstandig om een hapje van deze plant te eten.
Water
De potgrond van de scindapsus moet constant licht vochtig zijn. Let er wel op dat er geen laagje onder in de pot blijft staan. Bruine of gele bladeren zijn meestal een teken van te veel water. Ook kan de scindapsus gaan huilen bij een overschot aan water: er komen dan druppels uit de bladeren.
Licht
De scindapsus houdt niet echt van het felle zonlicht. Een plekje daarbuiten is dus prima. Ook op een plek in de schaduw overleeft hij het, maar geeft toch de voorkeur aan een plekje met een klein beetje zon. Hoe lichter de plant staat, hoe meer kleur hij op zijn bladeren krijgt. Als de tekeningen op het blad helemaal verdwijnen mag de plant iets lichter staan.
Voeding
In de lente- en zomermaanden mag je de scindapsus wat voeding geven. Een keer in de twee weken is genoeg. Geef de plant in de rest van het jaar geen voeding.
Verpotten
Een keer in de twee jaar mag de scindapsus verhuizen naar een grotere pot. Zorg ervoor dat de nieuwe pot zo’n twintig procent groter is dan zijn oude pot.
